ஒரு நாள், ஓலிவியாவும் கேப்ரியலும் பழங்காலக் கோயில்களை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தனர். ஓலிவியா ஒரு அழகான யூனிகார்னை வரைய விரும்பினாள், கேப்ரியல் மாயாஜாலத்தையும் இயற்கையையும் நேசித்தான். அவர்கள் கோயிலின் இருண்ட, தூசி நிறைந்த அறைகளுக்குள் நுழைந்தனர். “நான் கொஞ்சம் பயமாக உணர்கிறேன்,” ஓலிவியா மெதுவாக சொன்னாள். கேப்ரியல், "கவலைப்படாதே, நான் உன்னை கவனித்துக் கொள்கிறேன். நாம் ஒன்றாக சேர்ந்து இதை கடந்து செல்வோம்!" என்றான். திடீரென, அவர்கள் ஒரு ரகசிய அறைக்குள் நுழைந்தனர். அந்த அறைக்குள் நுழைந்ததும், ஒளியால் ஜொலிக்கும் ஒரு அழகான பூவை கண்டனர். “வாவ்!” என்று ஆச்சரியப்பட்டாள் ஓலிவியா. “இது எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது!” பூவை நெருங்கியதும், “உதவி!” என்ற ஒரு சிறிய குரல் கேட்டது. அவர்கள் அந்த குரல் வந்த திசையில் பார்த்தபோது, ஒரு அழகான, இளஞ்சிவப்பு நிற காட்டுச் செடியை பார்த்தனர். அந்த செடியின் இலைகள் சூரிய ஒளியில் சிரிப்பது போல் தெரிந்தன. நான் தான் க்ளோவர், உங்களுக்கு உதவி தேவை என்கிறீர்களா?” க்ளோவர் கேட்டது. “ஆம், நாங்கள் ஒரு பிரச்சனைக்கு உள்ளாகி இருக்கிறோம், நாங்கள் இந்த இடத்தை விட்டு வெளியேற வேண்டும்,” என்றாள் ஓலிவியா. அப்போது, அந்த அறையின் மூலையில், நீல நிறத்தில், ஒரு ஜெலி ஆக்டோபஸ் (Wobble) இருப்பதை அவர்கள் கண்டனர். “நான் உங்களை வெளியேற்ற உதவுறேன்,” என்றது.
அப்போது, அந்த இடத்தில் ஒரு விசித்திரமான சத்தம் கேட்டது. எல்லா இடங்களிலும் ஒருவித குழப்பம் இருந்தது. “இது டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோவின் சத்தம்,” க்ளோவர் விளக்கினாள். “அது இந்த இடத்தின் மாயாஜாலத்தை அழிக்கிறது. நாம் ஹார்மனி ஹார்ப்-ஐ கண்டுபிடிக்க வேண்டும், இல்லையென்றால், இந்த இடத்தை விட்டு வெளியேற முடியாது” என்று சொன்னாள். கேப்ரியல் இயற்கையைப் பற்றி நிறைய அறிந்திருந்தான். “இந்த இடத்தின் மாயாஜாலத்தை திரும்பப் பெற நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று கேட்டான். க்ளோவர் விளக்கினாள், “டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோவின் சக்தியால் ஹார்மனி ஹார்ப் மறைக்கப்பட்டுள்ளது. அதை கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்றால், நாம் பல புதிர்களை கடக்க வேண்டும், மேலும் சில தடைகளை கடக்க வேண்டும்” என்றாள். ஓலிவியா, “சரி, நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று கேட்டாள். “முதலில், நாம் இந்த அறையை விட்டு வெளியேற வேண்டும், ஏனெனில் டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோ வேகமாக பரவி வருகிறது” என்றாள் க்ளோவர். அந்த அறையில் இருந்த ஒரு பெரிய கதவு திறக்க முடியாதபடி இருந்தது. கேப்ரியல் யோசித்தான், “இதோ, கதவைத் திறக்க ஒரு வழி இருக்கிறது. சுவரில் வரைந்திருக்கும் படத்தைப் பார்” என்றான். அப்போது ஓலிவியா, “நான் வரையட்டுமா?” என்று கேட்டாள். ஓலிவியா தன் கையில் இருந்த பென்சிலால் அந்த படத்தை வரைந்தாள். “அற்புதம்!” என்று கூறி கதவு திறக்கப்பட்டது. அனைவரும் அங்கிருந்து வெளியேறினர்.
அவர்கள் இருள் சூழ்ந்த பாதையில் சென்றனர். “நான் கொஞ்சம் பயமாக உணர்கிறேன்,” என்றாள் ஓலிவியா. “பரவாயில்லை, நான் இருக்கிறேன்” என்றான் கேப்ரியல். அவர்கள் செல்லும் வழியில் பல புதிர்களும், மறைந்திருக்கும் பாதைகளும் இருந்தன. கேப்ரியலுக்கு இயற்கையைப் பற்றிய அறிவு இருந்தது, மேலும் சில புதிர்களை எளிதாக தீர்த்தான். “நாம் விரைவில் ஹார்மனி ஹார்ப்-ஐ கண்டுபிடித்து விடுவோம்” என்றான். சில நேரங்களில், டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோ அவர்களின் பாதையை மறைத்தது. அப்போது, வொப்பிள் தன் இங்கைப் பயன்படுத்தி, ஒரு தற்காலிக டிஸ்கோ விளக்குகளை உருவாக்கி, அவர்கள் பாதையை காட்டினான். ஓலிவியா, தனது வரைதல் திறமையைப் பயன்படுத்தி, அந்த எக்கோவின் வடிவத்தை வரைந்தாள். வொப்பிள் அவளது ஓவியத்தைப் பார்த்து, அந்த எக்கோவை கலைக்க உதவினார். “நாம் வெற்றி பெறுவோம்!” என்றான் வொப்பிள். அனைவரும் சேர்ந்து, அந்த மாயாஜால ஹார்ப் இருக்கும் இடத்தை அடைந்தனர். க்ளோவர், ஹார்மோனி ஹார்ப் இருக்கும் இடத்தில் டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோவின் வேர்களைப் பற்றி கேப்ரியலுக்கு விளக்கினாள். கேப்ரியல், இயற்கையின் உதவியுடன் அந்த எக்கோவின் சக்தியைப் புரிந்துகொண்டு, அதை அழிக்க உதவினான்.
இறுதியாக, அவர்கள் ஹார்மனி ஹார்ப்-ஐ கண்டுபிடித்தார்கள். ஓலிவியா, கேப்ரியல், க்ளோவர் மற்றும் வொப்பிள் ஆகியோர் ஒன்று சேர்ந்து ஹார்மனி ஹார்ப்-ஐ இசைத்தனர். அந்த இசை கேட்டதும், டிஸ்கார்டன்ட் எக்கோ மறைந்தது, மேலும் அந்த இடத்தின் மாயாஜாலம் மீண்டும் வந்தது. பழங்காலக் கோயில்கள் மீண்டும் பிரகாசமாக மாறின. அனைவரும் சந்தோஷமாக இருந்தனர். ஓலிவியா, க்ளோவருக்கு ஒரு அழகான யூனிகார்ன் படத்தை வரைந்து பரிசாகக் கொடுத்தாள். கேப்ரியல், க்ளோவருடன் சேர்ந்து கோயிலில் இருந்த தாவரங்களைப் பற்றி பேசினான். வொப்பிள் தன் நண்பர்களுடன் சேர்ந்து மகிழ்ச்சியாக நடனமாடினான். ஓலிவியாவும், கேப்ரியலும், க்ளோவரையும், வொப்பிளையும் அடிக்கடி சந்திக்க வருவார்கள். அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து, நல்லவர்களாகவும், நண்பர்களாகவும் வாழ்ந்தனர். அவர்களுக்குள் இருந்த ஒற்றுமை, இந்த கதையின் மிக முக்கிய பாடமாக இருந்தது.