ஒரு காலத்தில், மிதக்கும் தீவுகள் என்ற ஒரு அற்புதமான உலகில், அழகான நீல நிறத்தில், மென்மையான ரோமங்களைக் கொண்ட பேரரசர் பியரோன் ஆட்சி புரிந்தார். அவர் எப்போதும் நீதியுடன் ஆட்சி செய்தார், கட்டிப்பிடிப்பதை விரும்பினார், தேநீர் விருந்துகளை வைத்தார். அவருடைய முடி எப்போதும் பஞ்சுபோல் இருக்கும், அதனால் அவர் வானிலை எப்படி இருக்கும் என்று முன்னதாகவே கணிப்பார். அவரது அரச கையில் தேன் எடுக்கும் கரண்டியும், உலகிலேயே மிக நீண்ட குழு அரவணைப்பின் சாதனையும் வைத்திருந்தார். ரகசியமாக, அவர் சிறிய தொப்பிகளை பின்னினார்.
மிதக்கும் தீவுகளில், ஆரஞ்சு நிறத்தில் ஒரு ராணியும் வாழ்ந்தாள். ராணி ஸ்னூஸ்ல், அவள் நாப்லாந்தின் ஆட்சியாளர். அவள் எப்போதும் ஒரு போர்வை அங்கியை அணிந்திருப்பாள், அனைவருக்கும் எங்கு வேண்டுமானாலும் தூங்கும் சக்தியைக் கொடுப்பாள். ராணி ஸ்னூஸ்ல் யாருடைய கனவிலும் சென்று அவர்களுக்கு அமைதியான கனவுகளைக் கொடுக்க முடியும். அவளது கிரீடம் கனவு மேகங்களால் ஆனது. ஒருமுறை, அவள் 100 ஆண்டுகள் தூங்கினாள், எழுந்தபோது புத்துணர்ச்சியுடன் உணர்ந்தாள்.
ஒருநாள், விண்வெளியில் இருந்து ஒரு வீரர் வந்தான், ஸ்ப்ரௌட் என்ற ஒரு இடப் புரோக்கோலி. அவன் எப்போதும் மிகவும் தைரியமாக இருந்தான், பச்சை நிறத்தில் இருந்தான், காய்கறிகளை வேடிக்கையாக மாற்றும் நோக்கத்தில் இருந்தான். அவனுடைய போர்வை அழிக்க முடியாத கீரையால் ஆனது. மற்ற காய்கறிகளுடன் அவன் மனதளவில் தொடர்பு கொள்வான். ஸ்ப்ரௌட் மிதக்கும் தீவுகளின் சமநிலை பாதிக்கப்படுவதைக் கண்டறிந்தான்.
“அரசே, இந்தத் தீவுகள் ஆபத்தில் உள்ளன!” என்று ஸ்ப்ரௌட் பேரரசர் பியரோனிடம் கூறினான். “ஏதோ ஒரு விசித்திர சக்தி தீவுகளை நிலை இல்லாமல் செய்கிறது.”
அப்போது பியரோன், “என் பஞ்சுபோன்ற முடி கலங்குகிறது. ஏதோ தவறு நடக்கிறது என்பதை அது எனக்குச் சொல்கிறது.” என்றான்.
சிரித்தவாறே, ஸ்ப்ரௌட் கூறினான், “நாம் உடனே ராணி ஸ்னூஸ்லிடம் செல்ல வேண்டும்! அவளால் மட்டுமே இதற்கு தீர்வு காண முடியும்.”
அவர்கள் நாப்லாந்திற்குச் சென்றனர், அங்கு ராணி ஸ்னூஸ்ல் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். “ராணியே, ராணியே!” என்று கூச்சலிட்டனர். ராணி எழுந்தாள், அவள் கண்களைத் தேய்த்துக் கொண்டாள். “என்ன விஷயம்?” என்று மெதுவாகக் கேட்டாள்.
ஸ்ப்ரௌட் விளக்கினான், “தீவுகளில் உள்ள பஞ்சுபோன்ற மேகங்கள் மறைந்து வருகின்றன. அதனால் தீவுகள் கீழே விழும் அபாயம் உள்ளது.”
ராணி ஸ்னூஸ்ல் தனது கனவு மேகக் கிரீடத்தை அணிந்து கொண்டு, பிரச்சினையின் மூலத்தைக் காண முயன்றாள். அவள் ஒரு கோபமான மேகத்தைக் கண்டறிந்தாள். அந்த மேகம் தனது பஞ்சுபோன்ற ரோமங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்பவில்லை.
பியரோன் அந்த மேகத்திடம், “அன்புள்ள மேகமே, எல்லோரும் சேர்ந்து வாழும்போது எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று தெரியுமா? உங்கள் பஞ்சுபோன்ற ரோமங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டால், தீவுகள் தொடர்ந்து பறக்கும்.” என்றான்.
ஸ்ப்ரௌட் தைரியமாக, “நாங்கள் உங்களுடன் விளையாடலாம்! காய்கறிகளைப் பற்றி பாடலாம்! உங்களுடன் மகிழலாம்!” என்றான்.
ராணி ஸ்னூஸ்ல் தனது அமைதியான குரலில், “பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி இருக்கிறது. நீங்கள் ஒரு நண்பராக இருப்பீர்கள்.” என்றாள்.
அந்த கோபமான மேகம் யோசித்தது. பிறகு, மெதுவாக சிரித்தது. “சரி, நான் என் பஞ்சுபோன்ற ரோமங்களைப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.” என்றது.
அவ்வாறே, அந்த மேகம் பஞ்சுபோன்ற ரோமங்களை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டது, தீவுகள் மீண்டும் பறக்க ஆரம்பித்தன. பியரோன், ஸ்ப்ரௌட் மற்றும் ராணி ஸ்னூஸ்ல் அனைவரும் சிரித்தனர்.
அதிலிருந்து, மிதக்கும் தீவுகள் எப்போதும் ஒன்றாக பறந்தன. ஏனென்றால், அவர்கள் பகிர்ந்து கொள்வதன் முக்கியத்துவத்தை அறிந்திருந்தனர். அவர்கள் அனைவரும் நண்பர்களாக வாழ்ந்தனர். ஒருவருக்கொருவர் உதவினர். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவர்கள் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர்.