એક સમયે, સમુદ્રની અંદર, એક ચમકદાર શહેર હતું. આ શહેરમાં, કોરલના ઘરો, રંગીન માછલીઓ અને વિશાળ, ચમકદાર પરપોટા હતા. આ પરપોટા સંગીતથી ભરેલા હતા, દરેક પરપોટો એક અલગ ધૂન વગાડતો હતો. અને આ શહેરમાં, ગેબ્રિએલા નામની એક નાની છોકરી રહેતી હતી, જેને ગાવાનું અને નૃત્ય કરવાનું ખૂબ ગમતું હતું.
આ શહેરમાં, ઝોગ્ગી નામનો એક ગુલાબી રોબોટ હતો, જે હસવા પર ચાલતો હતો અને ૪૨ એલિયન ભાષાઓ બોલી શકતો હતો. ઝોગ્ગીને રમવાનું ગમતું હતું અને તે ૧૫ અલગ-અલગ આકારોમાં ફેરવી શકતો હતો. તેની પાસે એક બબલ મશીન પણ હતું, જેનો ઉપયોગ તે કટોકટી માટે કરતો હતો, પણ રમવા માટે પણ કરતો હતો.
ઝૂઝુ નામની એક વાદળી બિલાડી પણ હતી, જે તેના તરતા પરપોટામાં રહેતી હતી. ઝૂઝુ જાદુઈ પરપોટા ફૂંકતી હતી, જે ગીતોમાં ફાટી જાય છે! દરેક પરપોટામાં એક અલગ ધૂન હતી, અને તેના વાળ તેની નજીક વાગતા સંગીતના આધારે રંગ બદલતા હતા. ઝૂઝુ તેના ગર્જનાથી હવામાન પણ બદલી શકતી હતી અને વાદળના ગાદલા પર સૂતી હતી.
એક દિવસ, શહેર અચાનક શાંત થઈ ગયું. સંગીત અદૃશ્ય થઈ ગયું, અને શહેરના પરપોટા નિસ્તેજ થઈ ગયા. ગેબ્રિએલા ખૂબ જ દુઃખી થઈ ગઈ. તે નાચવા માંગતી હતી, પણ સંગીત વગર નૃત્ય કરવું મજાનું નહોતું. ઝોગ્ગી અને ઝૂઝુએ જોયું કે બધું જ શાંત થઈ ગયું છે. "ઓહ નો!" ઝોગ્ગીએ કહ્યું, "આપણે આ સંગીતને પાછું લાવવું પડશે!"
ઝૂઝુ સંમત થઈ ગઈ. "ચોક્કસ! આપણે કરવું જ પડશે! પણ આપણે તે કેવી રીતે કરીશું?"
ઝોગ્ગીએ તેના મગજ પર હાથ મૂક્યો. "મને એક વિચાર આવ્યો! ચાલો આપણે તપાસ કરીએ! હું એક સબમરીનમાં ફેરવાઈ જઈશ અને દરિયાના તળિયે જઈશ! ઝૂઝુ, તમે તમારી જાદુઈ પરપોટાઓનો ઉપયોગ કરો!"
તેથી, ઝોગ્ગી સબમરીનમાં ફેરવાઈ ગયો, અને ઝૂઝુએ એક મોટી પરપોટા બનાવી, જેની અંદર તેઓ બંને બેઠા. તેઓએ શહેરની આસપાસ શોધખોળ શરૂ કરી. ગેબ્રિએલાએ પણ તેમની સાથે આવવાની જીદ કરી. "હું પણ આવું! હું ઈચ્છું છું કે સંગીત પાછું આવે! હું તેને ગીતો ગાઈને મદદ કરીશ!"
તેમની યાત્રા દરમિયાન, તેઓએ દરિયાઈ ઘોડા, માછલી અને કરચલા જેવા ઘણા મિત્રોને મળ્યા. દરિયાઈ ઘોડાએ કહ્યું, "મને લાગે છે કે સંગીત ગુપ્ત ગુફામાં છે, જ્યાં જૂના ખજાના છુપાયેલા છે."
ઝોગ્ગીએ દરિયાઈ ઘોડાનો આભાર માન્યો અને ઝૂઝુએ તેની પરપોટા ચાલુ રાખી. તેઓ ગુપ્ત ગુફા તરફ આગળ વધ્યા. જ્યારે તેઓ ગુફાની નજીક પહોંચ્યા, ત્યારે તેઓ એક મોટા દરવાજા પાસે આવ્યા, જે બંધ હતો.
ઝોગ્ગીએ તેના રોબોટિક હાથથી દરવાજો ખોલવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પણ તે ખૂબ જ મજબૂત હતો. ઝૂઝુએ તેની જાદુઈ પરપોટાઓનો ઉપયોગ કર્યો, અને તેમાંથી એક પરપોટા એક ધૂન વગાડવા લાગી, અને દરવાજો ખુલ્યો!
અંદર, એક અંધારી જગ્યા હતી. ઝોગ્ગીએ તેના લેમ્પ ચાલુ કર્યા, અને તેઓએ જોયું કે ત્યાં જૂના સંગીતના વાદ્યો અને તૂટેલી તારવાળી વીણા હતી. ઝૂઝુ સમજી ગઈ કે સંગીત ક્યાં છે. ઝૂઝુએ કહ્યું, “મને લાગે છે કે ધૂન વીણામાં છે જે તૂટી ગઈ છે.”
ઝોગ્ગી અને ઝૂઝુએ સાથે મળીને વીણાને ઠીક કરી. જ્યારે ગેબ્રિએલાએ વીણાને સ્પર્શ કર્યો, ત્યારે તે એક સુંદર ધૂન વગાડવાનું શરૂ કર્યું! ધૂન એટલી સુંદર હતી કે, બધા ખુશ થઈ ગયા અને નાચવા લાગ્યા!
જલદી જ સંગીત પાછું આવ્યું, શહેર ફરીથી રંગીન અને ખુશખુશાલ થઈ ગયું! પરપોટા સંગીતથી ભરાઈ ગયા અને ગેબ્રિએલા, ઝોગ્ગી અને ઝૂઝુએ સાથે મળીને નૃત્ય કર્યું. ગેબ્રિએલાએ એક નવું ગીત પણ ગાયું, અને બધાએ તેનો આનંદ માણ્યો!
અને ત્યારથી, શહેર હંમેશા સંગીતથી ભરેલું રહ્યું, અને ગેબ્રિએલા, ઝોગ્ગી અને ઝૂઝુ હંમેશા સાથે રમતા રહ્યા, યાદ રાખતા હતા કે સાથે મળીને કામ કરવાથી, ગમે તેટલી મોટી સમસ્યા હોય, તેને પણ હલ કરી શકાય છે!