એક સુંદર સવાર હતી, અને નિકોલસ, એક એવો છોકરો જેને કોયડાઓ ઉકેલવાનું ગમતું હતું, તે તેના ઘરની નજીકના એક રહસ્યમય બગીચામાંથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. અચાનક, તેણે એક વિચિત્ર અને આકર્ષક કિલ્લો જોયો – ટ્વિંકલ કેસલ. કિલ્લો વાદળી રંગનો હતો અને તેની ઉપર તારાઓ ફરતા હતા. “આ તો અદ્ભુત છે!” નિકોલસે વિચાર્યું. કિલ્લાની અંદર, ઓરડાઓ દરરોજ પોતાનું સ્થાન બદલતા હતા અને ટાવર રાત્રે લોરીઓ ગાતા હતા.
પરંતુ આજે કંઈક અલગ હતું. નિકોલસે જોયું કે કિલ્લાની આસપાસની ખાઈ, જેમાં તારાઓનું પ્રવાહી ભરેલું હતું, તેનો ચમક ઓછો થઈ રહ્યો હતો. તે અસ્વસ્થ લાગતું હતું. તે જ સમયે, જંગલના સંશોધક ટિકો વાઘ અને સાહસિક એંગસ ત્યાં પહોંચ્યા. ટિકો લીલા રંગની ટોપી પહેરેલો હતો અને એક ખજાનાનો નકશો લઈને ફરતો હતો. એંગસ નારંગી રંગનો હતો અને ગોગલ્સ પહેરતો હતો.
“આપણે તે ચમક પાછી લાવવી જ પડશે!” ટિકોએ કહ્યું. “અમે ખોવાયેલા સ્પાર્કલ જેમની શોધમાં છીએ.”
નિકોલસ, જે પઝલ ઉકેલવામાં માહેર હતો, તેણે તેમને સાંભળ્યા. “હું મદદ કરી શકું?” તેણે પૂછ્યું.
તે ત્રણેય પછી એક સાથે નીકળ્યા. ટિકોનો નકશો તેના મૂડ પ્રમાણે બદલાતો હતો. જ્યારે તે ખુશ હતો, ત્યારે તે સીધો માર્ગ બતાવતો હતો. જ્યારે તે થોડો દુઃખી થતો, ત્યારે તે મુશ્કેલ રસ્તા બતાવતો.
તેઓએ ગુપ્ત બગીચામાં મુસાફરી શરૂ કરી. તેઓએ વૃક્ષોમાંથી પસાર થયા, પર્વતો પર ચડ્યા અને રહસ્યમય કોયડાઓ ઉકેલ્યા. નિકોલસના મગજએ ઘણી મદદ કરી. એક પઝલ રસ્તાને અવરોધિત કરી રહી હતી, અને તે નિકોલસ હતો જેણે તેને ઉકેલી.
એક દિવસ, તેઓ એક ગુસ્સાવાળા જૂના બોલાયેલા ભુતના ઘરમાં પહોંચ્યા. ભુત તેમને જેમ વિશે જાણતો હતો, પણ તે મદદ કરવા માંગતો ન હતો. “જો તમે ટ્વિંકલ કેસલનો એક નાનો નમૂનો બનાવી શકો, તો હું તમને કહીશ,” ભુતે કહ્યું.
આ સાંભળીને નિકોલસના ચહેરા પર સ્મિત આવી ગયું. તેને મોડેલો બનાવવાનું ગમતું હતું! તેણે કહ્યું, “ચોક્કસ! હું બનાવીશ!”
તેઓએ સાથે મળીને એક મોડેલ બનાવ્યું. એંગસે લાકડાના ટુકડાઓ કાપ્યા, ટિકોએ રંગો આપ્યા, અને નિકોલસે ઝીણવટભર્યા વિગતો ઉમેર્યા. જ્યારે તેઓ કામ કરી રહ્યા હતા, ત્યારે ટિકોને વિચિત્ર આકારના પથ્થરો મળ્યા. “આ કેટલા રમુજી છે!” તેણે કહ્યું અને તે પથ્થરો એકત્રિત કરવા લાગ્યો. પરંતુ નિકોલસ તેને યાદ અપાવતો રહ્યો કે તેઓએ તેમનું મિશન પૂરું કરવું છે.
જ્યારે મોડેલ પૂરું થયું, ત્યારે ભુત ખુશ થઈ ગયો. તેણે તેમને એક ગુપ્ત ગુફા તરફ નિર્દેશ કર્યો.
ગુફાની અંદર, એક બીજું કોયડો રાહ જોઈ રહ્યો હતો. તે એક જટિલ પઝલ હતી, પણ નિકોલસ માટે તે કોઈ સમસ્યા ન હતી. તેણે ધ્યાનથી જોયું, વિચારીને જોયું, અને છેવટે પઝલ ઉકેલી. “અહીં છે!” તેણે બૂમ પાડી. ત્યાં સ્પાર્કલ જેમ હતી, જે ચમક ગુમાવી રહી હતી.
તેઓએ જેમને લીધો અને ટ્વિંકલ કેસલમાં પાછા ફર્યા. તેઓએ જેમને ખાઈમાં મૂક્યો. તરત જ, ખાઈ ફરીથી ચમકવા લાગી! વાદળ ડ્રેગન ખુશ થઈ ગયા અને તેમણે ગીતો ગાયા.
નિકોલસ ઘરે પાછો ફર્યો, તેનું હૃદય ખુશીથી ભરાઈ ગયું. તેણે શીખ્યું હતું કે ટીમ વર્ક અને દરેક વ્યક્તિની કુશળતા કેટલી મહત્વપૂર્ણ છે. અને તેણે એ પણ શીખ્યું કે દુનિયામાં જાદુ હજુ પણ છે, જો તમે તેને જોવાની હિંમત કરો.