एका अद्भुत जगात, जिथे गोष्टी जिवंत होतात, तिथे क्रिस्टल गुंफांच्या (Crystal Caves) जवळ, ट्विंकल कॅसल नावाचा एक जादुई किल्ला होता. हा किल्ला स्वर्गासारखा दिसत होता, त्याचे बुरुज नेहमी गाणी गुणगुणत असत आणि त्याच्या सभोवतालचा खंदक पाण्याऐवजी चांदणीच्या झऱ्याने भरलेला होता. किल्ल्याच्या आत 143 खोल्या होत्या, आणि त्या दररोज आपापली जागा बदलत असत! रात्री, बुरुज सुंदर lullabies (लुलबी) गात असत, ज्यामुळे आसपासच्या लोकांना शांत झोप लागत असे.
या किल्ल्याचा राजा होता बेअरॉन, रॉयल फ्लफ नावाचा एक भलामोठा, मऊ आणि शुभ्र अस्वल! बेअरॉन दिसायला फारच गोड होता, त्याच्या डोक्यावर एक छोटासा मुकुट होता आणि त्याच्या अंगावर गडद निळा (dodger blue) रंग होता. बेअरॉन खूप दयाळू आणि शहाणा होता, आणि त्याला चहा पार्ट्या (tea parties) आणि सर्वांना मिठी मारणे खूप आवडायचे. बेअरॉनच्या केसांवरून हवामानाचा अंदाज येत असे! त्याच्या राजदंडात मध (honey) भरलेला होता आणि तो मध काढण्यासाठीही वापरला जात असे. बेअरॉनला लहान टोप्या विणायचा छंद होता, आणि त्यातही तो खूप प्रसिद्ध होता.
एक दिवस, इव्होन (Yvonne) नावाचे एक 11 वर्षांची मुलगी क्रिस्टल गुंफात फिरायला आली. इव्होनला चित्र काढायला, राजकन्यांच्या गोष्टी वाचायला आणि फ्रेंच संस्कृतीबद्दल जाणून घ्यायला खूप आवडायचे. तिला गडद निळा (dodger blue) रंग फार आवडायचा. क्रिस्टल गुंफांच्या रहस्यमय जगात फिरताना, तिची नजर एका विचित्र प्रवेशद्वारावर गेली. हे प्रवेशद्वार ट्विंकल कॅसलकडे (Twinkle Castle) जात होते. उत्सुकतेने तिने त्या प्रवेशद्वारातून आत प्रवेश केला. तिने कधीही पाहिले नव्हते असे सुंदर दृश्य तिच्या डोळ्यासमोर होते – उंच मनोरे, चांदणीचा झरा आणि मधुर गाणी गाणारे बुरुज!
इव्होन किल्याच्या जवळ पोहोचली, तेव्हा तिची भेट बेअरॉन रॉयल फ्लफशी झाली. बेअरॉनने हसून तिचे स्वागत केले आणि म्हणाला, "येथे तुमचे स्वागत आहे, इव्होन! मला माहित आहे की तुम्हाला चित्र काढायला आवडते, आणि मला खात्री आहे की तुम्हाला हा किल्ला खूप आवडेल." इव्होनने स्मितहास्य केले आणि किल्ल्याच्या आत प्रवेश केला. तिने पाहिले, की किल्ल्यातील सर्व वस्तू जणू काही जादूने बनलेल्या होत्या.
पण अचानक, किल्ल्याच्या आनंदाला दृष्ट लागली! ट्विंकल कॅसलच्या बुरुजांनी गाणी गाणे बंद केले, आणि किल्ल्यावर एक प्रकारची शांतता पसरली. आजूबाजूच्या परिसरात उदासीचे वातावरण तयार झाले. बेअरॉन खूप चिंतेत पडला, कारण गाणी बंद झाल्यामुळे, जणू काही किल्ल्याचे हृदय गप्प झाले होते. त्याने ताबडतोब तपास सुरू केला, पण त्याला काहीच समजेना.
इव्होन आणि बेअरॉनने मिळून या समस्येचे समाधान शोधायचे ठरवले. त्यांनी किल्ल्याच्या गुप्त मार्गांचा शोध घ्यायला सुरुवात केली. एका रहस्यमय मार्गाने जाताना, ते एका मोठ्या, अंधाऱ्या गुहेत पोहोचले. गुहेच्या मध्यभागी एक प्रचंड कोडे होते. त्या कोड्यावर एक वाक्य कोरलेले होते: “जेव्हा हृदय मौन होते, तेव्हा काय सत्य असते? प्रकाशाचा मार्ग दाखवा, आणि संगीत परत आणा.”
“अरेरे!”, बेअरॉन उद्गारला. “हे तर एक कठीण कोडे आहे! जोपर्यंत आपण या कोड्याचे उत्तर शोधत नाही, तोपर्यंत बुरुज गाणे सुरू करणार नाहीत.”
इव्होन म्हणाली, “मला चित्र काढायला आवडते, आणि मला वाटते की या कोड्याचा अर्थ लावण्यात माझी मदत होईल.”
त्यांनी कोडे सोडवण्याचा प्रयत्न सुरू केला. गुहेत अनेक कोडी आणि आव्हाने होती. एका कोड्यामध्ये, त्यांना फ्रेंच भाषेत काहीतरी लिहिले होते. इव्होनला फ्रेंच भाषेचे ज्ञान होते, त्यामुळे तिने ते वाक्य वाचले आणि त्याचा अर्थ लावला. तिने चित्रांच्या माध्यमातून त्या कोड्याचा अर्थ स्पष्ट केला.
इव्होन आणि बेअरॉनने मिळून काम केले. बेअरॉनच्या बुद्धीने आणि इव्होनच्या कलात्मकतेने त्या कोड्यांचा उलगडा केला. हळू हळू, त्यांनी सर्व रहस्ये उलगडली आणि त्या मोठ्या कोड्याचे उत्तर शोधले. त्या उत्तरामुळे, किल्ल्यातील जादू पुन्हा जागृत झाली!
आणि मग काय! ट्विंकल कॅसलच्या बुरुजांनी पुन्हा गाणे सुरू केले. किल्ले आनंदाने नाचू लागले. चांदणीचा झरा अधिक तेजस्वी झाला. गुंफा संगीताने आणि आनंदाने भरून गेली. इव्होन आणि बेअरॉन यांनी एकमेकांना मिठी मारली. त्यांनी दाखवून दिले की, मैत्री आणि एकत्र काम केल्याने कोणतीही समस्या सोडवता येते.
इव्होन क्रिस्टल गुंफेतून (Crystal Caves) बाहेर पडली, पण ट्विंकल कॅसलमधील (Twinkle Castle) तिचे दिवस, बेअरॉनबरोबरची (Bearon) मैत्री, आणि तिने मिळवलेले ज्ञान, तिच्या मनात नेहमीसाठी कोरले गेले. तिने ठरवले की, ती नेहमीच तिच्या मित्रांची आणि तिच्या स्वप्नांची काळजी घेईल.