एका दूरच्या, चमचमत्या आकाशगंगेत, जिथे तारे नाचतात आणि ग्रह गाणी म्हणतात, तिथे 'रोबोट कारखाना' नावाचे एक अद्भुत ठिकाण होते. या कारखान्यात, रोबोट्स बनवले जातात, पण ते साधेसुधे रोबोट्स नव्हते! ते जादूचे रोबोट्स होते, जे हसतात, नाचतात आणि स्वप्ने रंगवतात. या कारखान्यात, फिझल नावाचा एक इंद्रधनुषी ड्रॅगन राहत होता. फिझल दिसायला निळा जांभळा होता आणि त्याचे मित्र त्याला खूप आवडायचे. फिझलच्या फुफ्फुसातून आग नाही, तर ग्लिटर (चमकणारे कण) बाहेर पडत होते! पेची नावाच्या एका जादूगारणीसोबत त्याची मैत्री होती. पेची गुलाबी रंगाची होती आणि तिची जादूची कांडी नेहमीच गोड गोड जादू करत असे. तिसरा मित्र होता नूनी, एक छोटासा, तीन डोळ्यांचा परग्रहवासी. नूनीला शेंगदाणा बटर सँडविच खूप आवडायचे आणि तो एका खास बबल्सच्या ताटलीतून प्रवास करायचा.
यावर्षी, रोबोट कारखान्यात एक खास उत्सव आयोजित करण्यात आला होता – 'युनिकॉर्न स्पार्कल बॉट 3000' चे अनावरण! ओलिvia या नावाच्या एका सात वर्षांच्या मुलीला युनिकॉर्न खूप आवडतात, आणि हा रोबोट खास तिच्यासाठीच बनवला होता. युनिकॉर्न स्पार्कल बॉट 3000 हा एक असा रोबोट होता जो चित्र काढू शकत होता, गाणी गाऊ शकत होता आणि सगळ्यांना आनंद देऊ शकत होता. हा उत्सव खूप मोठा आणि खास असणार होता, कारण इस्abella आणि प्रिया, ह्या दोन मुलींना नाचायला आणि पारंपरिक कथा ऐकायला आवडतात. पण, उत्सवाच्या आदल्या दिवशी, कारखान्यात एक विचित्र गोष्ट घडली. विजेची गती कमी होऊ लागली! दिवे मिणमिणू लागले, आणि रोबोट्स हळू चालत होते. फिझल म्हणाला, "अरेरे! हे काय चाललंय?" पेची म्हणाली, "माझ्या जादूने पाहू या!" तिने एका खास कँडी स्पेलचा प्रयोग केला, पण काहीच झाले नाही. नूनी म्हणाला, "मी बघतो!" आणि त्याने आपल्या तिसऱ्या डोळ्याने पाहिले. त्याच्या डोळ्यांना विचित्र ऊर्जा दिसली, जी सगळ्या गोष्टींना कमजोर करत होती.
उत्सव जवळ येत होता आणि ऊर्जा कमी होण्याचा धोका वाढत होता. मित्र चिंतेत पडले. "आपल्याला लवकर काहीतरी करावं लागेल!" फिझल ओरडला. "चला, आपण कारखान्याच्या आत जाऊन पाहूया!" पेची म्हणाली. मग काय, तिघेही निघाले. फिझल, जो मागच्या बाजूला आणि डोक्यावरच्या बाजूलाही उडू शकत होता, सर्वात पुढे होता. नूनी, ज्याच्याकडे गुरुत्वाकर्षणाची शक्ती होती, त्याने मधले सर्व अडथळे बाजूला केले. आणि पेची, जिच्या जादूच्या कांडीतून गोड कँडीचे विविध रंग बाहेर पडत होते, तिने वाटेतील किळसवाणे पदार्थ कँडीमध्ये बदलले. एका मोठ्या मावळलेल्या दालनात, जिथे जुने रोबोट्स ठेवलेले होते, तिथे त्यांना एक मोठा, अंधारमय मार्ग दिसला. "या मार्गात काहीतरी गडबड आहे!" नूनी म्हणाला. "चला, आत जाऊया!" फिझलने सांगितले.
मार्गात अनेक कोडी आणि अडचणी होत्या. ओलिviaसाठी, एका मोठ्या पडद्यावर चित्र काढण्याची स्पर्धा होती, जिथे तिला युनिकॉर्नचे चित्र रंगवायचे होते. इस्abella आणि प्रियासाठी, एका मोठ्या नृत्याच्या स्पर्धेत भाग घ्यायचा होता, जिथे त्यांना त्यांच्या आवडत्या गाण्यावर नाचायचे होते. पेचीच्या जादूने कँडीचे जादुई मार्ग तयार केले, ज्यामुळे त्यांना पुढे जाण्याचा मार्ग मिळाला. अचानक, त्यांना एका छोट्याशा, रागीट जीनल (भूत) ची चाहूल लागली, जो इंद्रधनुष आणि चमचमणाऱ्या गोष्टींना घाबरत होता. तोच या सगळ्या ऊर्जा कमी होण्यामागचा गुन्हेगार होता! "मी हा उत्सव होऊ देणार नाही!" तो ओरडला. "मी युनिकॉर्न स्पार्कल बॉट 3000 ला निष्क्रिय करेन!"
फिझलने लगेचच ग्लिटरचा मारा केला, ज्यामुळे जीनल गोंधळून गेला. पेचीने आपल्या कँडी स्पेलचा वापर करून जीनलच्या उपकरणांना गोड कँडीमध्ये बदलले. नूनीने आपल्या गुरुत्वाकर्षणाच्या शक्तीचा वापर करून जीनलला पकडले. "अरेरे! हे काय चाललंय! मला जाऊ द्या!" जीनल ओरडला. पण मित्रांनी त्याला सोडले नाही. त्यांनी त्याला समजावले की उत्सव किती महत्त्वाचा आहे आणि युनिकॉर्न स्पार्कल बॉट 3000 सगळ्यांना किती आनंद देईल. हळू हळू, जीनलचा राग कमी झाला. त्याला कळून चुकले की, मैत्री आणि आनंद हे खूप महत्त्वाचे आहेत.
शेवटी, जीनलने त्यांची मदत केली. त्याने ऊर्जा कमी होण्याचे कारण सांगितले आणि ते दुरुस्त केले. उत्सवाच्या दिवशी, युनिकॉर्न स्पार्कल बॉट 3000 चे शानदार अनावरण झाले. ओलिvia, इस्abella आणि प्रिया खूप खुश झाल्या. युनिकॉर्नने चित्र काढले, गाणी गायली आणि सगळ्यांसोबत नाचले. सगळे मित्र एकत्र आले आणि त्यांनी खूप मजा केली. फिझलने ग्लिटरचा वर्षाव केला, पेचीने कँडीचे विविध रंग उडवले आणि नूनीने आपल्या बबल्सने उत्सव आणखी रंगतदार बनवला. त्या रात्री, रोबोट कारखान्यात हशा आणि आनंदाचे वातावरण होते. कारण, मित्रत्वाच्या जोरावर काहीही शक्य होते!