Diep in een grot, zo roze als een roze limonade, woonde Prins Piraat Beer. Hij was een dappere beer met een gouden kroon en een piraten ooglapje. Zijn grot was geen gewone grot; het was een paleis van avontuur! Er stonden grote boeken vol geschiedenis (speciaal voor Aditi), en de geur van honingthee vulde de lucht. Prins Piraat Beer hield van honingthee, en hij had een verzameling van 37 verschillende kronen! Sommige waren glimmend, andere sprankelend, en weer andere waren versierd met edelstenen.
Prins Piraat Beer had een heel bijzonder geheim: hij kon met dieren praten! Hij wist precies wat de zingende vogels in de bomen dachten en wat de vrolijke vissen in de zee wilden. Hij was ook heel erg dapper. Hij had al eens de Vluffige Zee overgezeild om verdwaalde teddyberen te redden! Zijn koninkrijk was veilig en gelukkig onder zijn hoede.
Op een dag ontving Prins Piraat Beer een geheimzinnige boodschap. De boodschap zat in een fles die de golven had aangespoeld, met een roze lint eromheen. De boodschap zei dat er teddyberen verdwenen waren op de Vluffige Zee! De prins fronste zijn wenkbrauwen. Verdwenen teddyberen? Dat klonk niet goed!
“Mmm, wat moeten we doen?” mompelde Prins Piraat Beer, terwijl hij in een grote geschiedenisboek zat te bladeren. "Misschien heeft de geschiedenisboeken wel iets hierover!" Hij vond een oude kaart van de Vluffige Zee! "Er is een eiland op de kaart...en het ziet er vreemd uit," mompelde de beer.
Snel sprong hij in zijn schip, dat 'De Giechel' heette. De zeilen werden gehesen, en 'De Giechel' gleed over het water. De zon scheen, de wind zong een lied, en de zee was blauw en sprankelend. Onderweg ontmoette hij speelse dolfijnen die rond de boot sprongen. “Hoi!” giechelde Prins Piraat Beer.
Plotseling begon het te stormen! De golven werden hoog, en de wind gierde. Maar Prins Piraat Beer was niet bang. Hij greep stevig het roer vast en navigeerde 'De Giechel' door de storm. Hij hielp zelfs een paar verdwaalde zeemeeuwen die hulp nodig hadden. Hij was immers een prins, en prinsen zijn dapper én vriendelijk!
Uiteindelijk bereikte 'De Giechel' het eiland dat op de kaart stond. Het was een schaduwrijk eiland, met vreemde rotsen. Op de rotsen waren tekeningen van grappige gezichten (speciaal voor Zoe). De prins stapte voorzichtig van boord en begon het eiland te verkennen. Hij had geleerd van zijn geschiedenisboeken, en zodoende wist hij dat hij goed op moest letten.
Terwijl hij rondliep, kwam hij een grappige krab tegen. De krab had een grote grijns op zijn gezicht en zei: "Hallo! Ik ben Krabbel! Waarom ga je niet een grapje vertellen?" Krabbel vond grappen heel leuk, en hij maakte de prins aan het lachen. De prins vertelde Krabbel over de verdwenen teddyberen. "Misschien weten we wel waar ze zijn," antwoordde Krabbel en hij knipoogde naar de prins.
Samen gingen ze verder, en ze ontdekten een grote grot. Binnen in de grot zagen ze... teddyberen! Maar ze zagen er niet verdrietig uit. Integendeel, ze waren vrolijk en druk bezig. De teddyberen waren bezig met een wedstrijd: wie kon het grappigste gezicht tekenen! Het was een tekenwedstrijd, en ze maakte er graag gebruik van.
Plotseling verscheen er een zeemeermin, maar niet zomaar één. Het was een zeemeermin met een lange glimlach. "Welkom!" zei de zeemeermin. "Ik ben Zeeslang! Ik vind het leuk om anderen te laten lachen." De zeemeermin vertelde dat ze zich een beetje eenzaam voelde. Ze had teddyberen uitgenodigd om een tekenwedstrijd te houden!
Prins Piraat Beer, Krabbel en de teddyberen lachten samen. Ze deden mee aan de wedstrijd, en de grot vulde zich met gelach en gezelligheid. Uiteindelijk besloten ze een prijs uit te reiken. De winnaar zou een pot honingthee krijgen! Prins Piraat Beer won niet de wedstrijd, maar hij won wel nieuwe vrienden!
Toen de zon onderging, stapten Prins Piraat Beer en Krabbel weer op 'De Giechel' en voeren ze terug naar huis. "Dit was een geweldige dag," zei de Prins. De prins schonk voor iedereen een kopje thee en bladerde samen met de teddyberen en Krabbel in de geschiedenisboeken. Ze deelden hun ervaringen en lachten samen. En vanaf die dag gingen ze samen op zoek naar nieuwe avonturen, want samen zijn is het leukst!