એક વખતે, ઓસ્કાર નામનો એક નાનો છોકરો હતો, જે જાસૂસ બનવાનું સપનું જોતો હતો. તે પ્રાણીઓ વિશે જાણવાનું પસંદ કરતો હતો અને રહસ્યો ઉકેલવામાં પણ તેની સારી આવડત હતી. એક દિવસ, જ્યારે તે પોતાના કૂતરા, સ્પાર્કી સાથે રમતો હતો, ત્યારે તે એક જાદુઈ જંગલમાં આવી પહોંચ્યો. જંગલ એટલું અદ્ભુત હતું કે જાણે સ્વર્ગમાંથી ઊતરી આવ્યું હોય. છોડ ચળકતા હતા, અને પક્ષીઓ એવા ગીતો ગાતા હતા જે પહેલાં ક્યારેય સાંભળ્યા ન હતા.
ઓસ્કારને જંગલ ખૂબ જ ગમ્યું, પણ તેને એક વિચિત્ર વાત જોવા મળી. રાત્રે, જ્યારે ચંદ્રની ચાંદની જંગલને પ્રકાશિત કરતી હતી, ત્યારે તે દિવસે દિવસે ઓછી થતી જતી હતી. મૂનબીમ્સ, એટલે કે ચાંદનીના કિરણો, જાણે ક્યાંક ગાયબ થઈ ગયા હતા. ઓસ્કારને આ વાતની ખૂબ નવાઈ લાગી, અને તેણે નક્કી કર્યું કે તે આ રહસ્યનો ઉકેલ લાવશે.
જંગલમાં ફરતી વખતે, ઓસ્કારની મુલાકાત ફ્રિઝલ નામની રંગીન ડ્રેગન સાથે થઈ. ફ્રિઝલ એકદમ મૈત્રીપૂર્ણ હતી અને તેનો રંગ વાદળીથી જાંબલી થતો હતો, જે તેના મૂડ પર આધાર રાખે છે. ફ્રિઝલનું સૌથી અદ્ભુત લક્ષણ એ હતું કે તે આગને બદલે, ચળકતા ગ્લિટરનો શ્વાસ લેતી હતી! ઓસ્કારને ફ્રિઝલ ખૂબ જ ગમી, અને તેણે તેને મૂનબીમ્સની ગુમ થવાની વાત કરી.
"મને લાગે છે કે આપણે સાથે મળીને આ રહસ્ય ઉકેલી શકીએ છીએ," ઓસ્કારએ કહ્યું. "હું એક જાસૂસ છું, અને મને રહસ્યો ઉકેલવા ગમે છે!"
ફ્રિઝલે તેની તરફ જોયું, અને તેના વાદળી ભીંગડા ગુલાબી થઈ ગયા. "અરે, ચાલો જઈએ!" ફ્રિઝલે ઉત્સાહથી કહ્યું. "મને રહસ્યો ગમે છે, અને હું તમને મદદ કરી શકું છું. મારી પાસે જાદુઈ શક્તિ છે, અને કદાચ હું રસ્તામાં થોડીક ચમક પણ છોડી શકું છું!"
તેથી, ઓસ્કાર અને ફ્રિઝલ મૂનબીમ્સની શોધમાં નીકળી પડ્યા. ઓસ્કાર હંમેશા તેની નાની ડિટેક્ટીવ નોટબુક લઈને ફરતો હતો, અને તેણે ચિહ્નો શોધવાનું શરૂ કર્યું. ફ્રિઝલ ગ્લિટરના અદભૂત નિશાન બનાવતી હતી, જે રસ્તા પર એક ચમકતો પદચિહ્ન છોડી જતી હતી. તેઓ જંગલમાં આગળ વધતા રહ્યા.
તેમણે પહેલા કેટલાક સસલાને જોયા, જેઓ ખૂબ જ ચિંતાતુર લાગતા હતા. ઓસ્કાર અને ફ્રિઝલે સસલાને પૂછ્યું કે શું તેમણે મૂનબીમ્સ જોયા છે? સસલાએ કહ્યું, "અમે રાત્રે આકાશમાં ચમકતા કિરણો જોતા હતા, પણ હવે તે નથી. તે ખૂબ જ વિચિત્ર છે!"
પછી, તેઓએ એક વૃદ્ધ ઘુવડ સાથે મુલાકાત કરી, જે જંગલની સૌથી શાણી વ્યક્તિ હતી. ઘુવડે કહ્યું, "મને લાગે છે કે મૂનબીમ્સ ક્યાંક ફસાઈ ગયા છે. તેમને કોઈક રીતે મુક્ત કરવાની જરૂર છે!" તેણે તેમને એક ચમકદાર રસ્તો બતાવ્યો.
તેઓ રસ્તા પર આગળ વધતા રહ્યા, અને તેમને થોડા વિચિત્ર ચિહ્નો મળ્યા. ત્યાં ગ્લિટરના નાના ઢગલા હતા, અને કેટલીક ચમકતી વસ્તુઓ પણ પડી હતી.
"જુઓ!" ઓસ્કારએ બૂમ પાડી, "આ ગ્લિટર ફ્રિઝલના જેવા જ છે! તેનો અર્થ એ છે કે આપણે સાચા રસ્તે છીએ."
ફ્રિઝલે તેની પાંખો ફેલાવી અને કહ્યું, "ચાલો જલ્દી કરીએ! હું અનુમાન કરી શકું છું કે મૂનબીમ્સ ક્યાં છે!"
તેઓ જંગલના ઊંડાણમાં પહોંચ્યા, જ્યાં તેમને એક મોટો પથ્થર મળ્યો, જેની પાછળ ગુપ્ત પ્રવેશદ્વાર હતું. જ્યારે તેઓ અંદર ગયા, ત્યારે તેઓને એક વિશાળ ગુફા જોવા મળી, જેમાં અંધારું હતું. ગુફાની અંદર, તેમણે જોયું કે મૂનબીમ્સ એકઠા થયા હતા, પણ તે ખૂબ જ દુઃખી હતા.
ત્યાં એક નાનો જીવડો હતો, જે બધા મૂનબીમ્સને એકઠા કરી રહ્યો હતો. તે જીવડાએ કહ્યું, "હું મૂનબીમ્સને એકઠા કરી રહ્યો છું કારણ કે મને લાગે છે કે તેઓ અહીં સુરક્ષિત છે. હું તેમની સંભાળ રાખી શકું છું."
ઓસ્કાર અને ફ્રિઝલે જીવડાને સમજાવ્યું કે મૂનબીમ્સ આખા જંગલને પ્રકાશિત કરવા માટે છે, અને તેમની પાસે જંગલમાં રહેવાનો કોઈ અધિકાર નથી. જીવડાએ સમજ્યું કે તેણે ભૂલ કરી છે, અને તેણે મૂનબીમ્સને મુક્ત કર્યા.
તરત જ, ગુફા પ્રકાશથી ભરાઈ ગઈ. મૂનબીમ્સ પાછા આકાશમાં ગયા, અને આખા જંગલમાં ચાંદની ચમકી. ઓસ્કાર અને ફ્રિઝલ એકબીજાને જોઈને હસ્યા, અને તેમને અહેસાસ થયો કે મિત્રો સાથે મળીને કોઈ પણ રહસ્ય ઉકેલી શકાય છે!
તેઓ જંગલની બહાર નીકળ્યા, અને ઓસ્કાર સ્પાર્કીને મળ્યો. ઓસ્કારએ સ્પાર્કીને કહ્યું, "આજે અમે એક મોટું સાહસ કર્યું, પણ અમે સફળ થયા!", અને સ્પાર્કી તેની પૂંછડી હલાવીને ખુશ થયો.
ફ્રિઝલે કહ્યું, "હવે જ્યારે મૂનબીમ્સ પાછા આવી ગયા છે, ત્યારે ચાલો આપણે ચા પાર્ટી કરીએ!" ઓસ્કાર અને ફ્રિઝલ પર્વતની ટોચ પર ગયા, જ્યાં તેમણે ચા પીધી અને સૂર્યાસ્ત જોયો. તે પછી, તેઓએ નક્કી કર્યું કે તેઓ હંમેશા એકબીજાના મિત્રો રહેશે, અને તેઓ હંમેશા રહસ્યો ઉકેલવામાં મદદ કરતા રહેશે!