ഒരു മനോഹരമായ മരുഭൂമി ഒരിടത്ത്, സ്വർണ്ണമണൽക്കുന്നുകൾക്കിടയിൽ, തിളങ്ങുന്ന ഒരു തടാകവും, ഉയരംകൂടിയ ഈന്തപ്പനകളും ഉള്ള ഒരു മനോഹരമായ സ്ഥലമുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ, ഒരു ധീരനായ കരടി, ഒരു സ്വർണ്ണ കിരീടവും കരീബിയൻ കള്ളന്റെ കണ്ണിന്റെ പാച്ചയും ധരിച്ച്, അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ വളരെ ദയയും സ്നേഹവുമുള്ളവനായിരുന്നു. എല്ലാ ദിവസവും, അവൻ വനത്തിലെ മൃഗങ്ങളുമായി കളിക്കുകയും അവരെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. കൂടാതെ, അവിടെ ബേറോൺ ദ റോയൽ ഫ്ലഫ് എന്നൊരു കരടിയുമുണ്ടായിരുന്നു. നീലാകാശത്തിന്റെ രോമങ്ങളുള്ള, സൗന്ദര്യമുള്ള ഒരു കരടിയായിരുന്നു അത്. അവൻ വളരെ നല്ല സ്വഭാവക്കാരനും വിവേകശാലിയുമായിരുന്നു. അവനും എല്ലാ ദിവസവും തേയില കുടിക്കാൻ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം, പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയറും ബേറോൺ ദ റോയൽ ഫ്ലഫും അവരുടെ ഇഷ്ട്ടമുള്ള തേയില കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ, അവർ വളരെ വിഷമിച്ചിരുന്നു. കാരണം ആ മരുഭൂമിയിലെ മാന്ത്രികശക്തിയായ സൂര്യരത്നം കാണാനില്ലായിരുന്നു. ആ രത്നമാണ് ആ മരുഭൂമിയുടെ തിളക്കത്തിന് കാരണം. പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ ഉടൻതന്നെ സൂര്യരത്നം കണ്ടെത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. “വരൂ, ബേറോൺ, നമുക്ക് സൂര്യരത്നം കണ്ടെത്തണം!” അവൻ പറഞ്ഞു. ബേറോൺ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “തീർച്ചയായും, പ്രിൻസ്. നമുക്ക് പോകാം!”
അവർ യാത്ര തുടങ്ങി. പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർക്ക് വനത്തിലെ ജീവികളുമായി സംസാരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. അതിനാൽ വഴിയിൽ അവർ ആരെയും കണ്ടുമുട്ടിയാലും അവരോട് ചോദിച്ചു, “നിങ്ങൾ സൂര്യരത്നം കണ്ടോ?” ബേറോണിന് കാലാവസ്ഥ അറിയാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിരുന്നു, അവന്റെ രോമങ്ങൾ എങ്ങനെയാണോ അതുപോലെ കാലാവസ്ഥ അറിയാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. അവർ മണൽക്കൂനകൾക്കിടയിലൂടെയും, വലിയ കള്ളിച്ചെടികൾക്കിടയിലൂടെയും നടന്നുപോകുമ്പോൾ, അവർ തിളങ്ങുന്ന കാൽപ്പാടുകൾ കണ്ടു. “ഇതാ, സൂര്യരത്നം പോയ വഴിയാണിത്!” പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
അവർ ആ കാൽപ്പാടുകൾ പിന്തുടർന്ന് പോകുമ്പോൾ, ഒരു നിഴൽ അവരെ പിന്തുടരുന്നത് അവർ കണ്ടു. ആ നിഴൽ വളരെ രഹസ്യസ്വഭാവമുള്ളതായിരുന്നു. “ആരാണത്? എന്താണ് അവർ ചെയ്യുന്നത്?” പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ ചോദിച്ചു. ബേറോൺ പറഞ്ഞു, “എനിക്കറിയില്ല, പ്രിൻസ്. എന്നാൽ നമ്മൾ ജാഗ്രത പാലിക്കണം.”
അവർ മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ, അവർ ഒരു വലിയ കുന്നിലെത്തി. അവിടെ ഒരു ഗുഹയുണ്ടായിരുന്നു. പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയറും ബേറോണും ഗുഹയ്ക്കുള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചു. ഗുഹയ്ക്കുള്ളിൽ ഇരുട്ടായിരുന്നത് കാരണം അവർക്ക് പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അവർ ധൈര്യത്തോടെ മുന്നോട്ട് നടന്നു. അപ്പോഴാണ് അവർ ആ കാഴ്ച കണ്ടത്! സൂര്യരത്നം അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു! അതാ, ആ നിഴൽ അവിടെ ഇരിക്കുന്നു! എന്നാൽ ആ നിഴൽ ഒരു ദുഷ്ടനല്ലായിരുന്നു, മറിച്ച് വളരെ ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു ജീവിയായിരുന്നു, അവന് കളിക്കാൻ കൂട്ടുകാരില്ലായിരുന്നു. അവൻ സൂര്യരത്നം എടുത്ത് കളിക്കുകയായിരുന്നു. സൂര്യരത്നം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് മരുഭൂമിക്ക് തിളക്കം ഇല്ലാതായത്.
പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ ആ ജീവിയോട് ചോദിച്ചു, “എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ സൂര്യരത്നം എടുത്തത്?” ആ ജീവി പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് കളിക്കാൻ കൂട്ടുകാരില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ രത്നം എടുത്ത് കളിച്ചു.” അപ്പോൾ പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയർ പറഞ്ഞു, “സാരമില്ല, നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് കളിക്കാം!” അവർ ഒരുമിച്ച് സോക്കർ കളിച്ചു. ആ കളിയിൽ എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി. സൂര്യരത്നം തിരികെ വെച്ചപ്പോൾ, മരുഭൂമി വീണ്ടും തിളങ്ങാൻ തുടങ്ങി. സൂര്യരത്നം തിരികെ കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ പ്രിൻസ് പൈറേറ്റ് ബിയറും ബേറോണും എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കളെയും ക്ഷണിച്ചു. അവർ ഒരു വലിയ തേയില വിരുന്ന് നടത്തി. എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ പാട്ടുപാടി, നൃത്തം ചെയ്തു, സ്നേഹത്തോടെ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചു. അന്ന് മുതൽ, അവർ ഒരുമിച്ച് കളിക്കുകയും സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്തു.