एक दिवस, आर्थर, झारा आणि रोंग एका विचित्र वस्तुसंग्रहालयात गेले. तिथे, त्यांना एक जुनाट, धूळ साचलेला टाईम मशीन दिसला. आतमध्ये, त्यांना निळा रंगाचा, फिरणारा, मजेदार डोनाट, डिझी भेटला. डिझी नेहमी फिरत असतो आणि मजेदार विनोद सांगत असतो. डिझीने सांगितले की त्याच्या मधले भोक म्हणजे 'हसण्याच्या जगात' जाण्याचा मार्ग आहे.
डिक्झी जोरात फिरत असताना, त्याने नकळत टाईम मशीन सुरू केले. मग काय, सगळेच आत ओढले गेले! टायम मशीन एका मध्ययुगीन दिसणाऱ्या जगात उतरले. आर्थरला खूप आनंद झाला, झाराला खूप मजा आली, आणि रोंगला खूप नवीन गोष्टी बघायची उत्सुकता लागली. त्यांनी थोडं इकडे तिकडे पाहिले आणि त्यांना जाणवले की ते एका किल्ल्याच्या जवळ आहेत. अचानक, त्यांना 'हू-प' असा आवाज ऐकू आला!
ते एका मोठ्या किल्ल्यासमोर उभे होते. एका राजदूताने त्यांना किल्ल्यात बोलावले. आत गेल्यावर, त्यांची भेट राजा आणि राणीबरोबर झाली. राजा आणि राणी एका मोठ्या समस्येत अडकले होते. राजदरबारातील सुलेखनकार, जी त्यांची खूप चांगली मैत्रीण होती, तिने लिहायला पूर्णपणे थांबवले होते, कारण तिला आता काहीच सुचत नव्हते. रोंगला सुलेखनात खूप आवड होती, त्यामुळे तिला मदतीसाठी बोलावले. झारा म्हणाली की, आपण सुलेखनकाराला काहीतरी प्रेरणा देऊ या. आर्थरला किल्ले आणि योद्ध्यांबद्दल खूप आवड होती, त्यामुळे तो किल्ल्यात काहीतरी शोधू लागला. डिझी, जो उत्साहाने फिरत होता, त्याला जाणवले की त्याची फिरण्याची शक्ती कमी होत आहे, कारण त्या जगात काहीतरी जादू होती.
त्यांनी किल्ला आणि आजूबाजूचा परिसर शोधला. जसा वेळ गेला, तशी जादूची शक्ती वाढत गेली, आणि राजा खूप चिंतेत पडला. मुलांसमोर आता सुलेखन परत सुरु करणे आणि डिझीला मदत करणे, हे आव्हान होते. त्यांनी विचार करायला सुरुवात केली.
रोंगला झाराच्या प्रवासाच्या कथा आणि आर्थरच्या योद्ध्यांच्या गोष्टींवरून कल्पना सुचली. तिने सुचवले की, आपण एक सुंदर संदेश तयार करू या, ज्यात सगळ्या मुलांच्या आवडीच्या गोष्टी असतील. त्याच वेळी, आर्थरने पाहिले की जादूची शक्ती किल्ल्याच्या सर्वात उंच बुरुजाजवळ जास्त आहे. तिथे त्यांना एक खास कागद (scroll) सापडला. त्या कागदावर सुलेखन होते, ज्यामुळे डिझीची फिरण्याची शक्ती परत येऊ शकली. त्यांनी तो कागद वापरून डिझीची शक्ती परत आणली आणि सुलेखनाचा प्रश्नही सोडवला.
त्यांनी एकत्र मिळून मैत्री आणि आनंदाचा संदेश लिहिला, ज्यामुळे दोन्ही समस्या सुटल्या. सुलेखनकाराला प्रेरणा मिळाली, डिझी पूर्ण ताकदीने फिरू लागला आणि त्याने सर्वांवर रंगाचे कण (confetti) उधळले. मग ते त्यांच्या वेळेत परत आले, आणि परत येण्याचे वचन देऊन गेले!