ஒரு அழகான அமைதியான புல்வெளி இருந்தது. அங்கே டிக்கோ என்ற ஒரு புலி இருந்தது, ஒரு அடர்ந்த பச்சை இலை தொப்பி அணிந்து, வேடிக்கையான வடிவ கற்களை சேகரித்து வைத்திருந்தது. டிக்கோ ஒரு காட்டுப் பயணி. டிக்கோ கையில் ஒரு புதையல் வரைபடம் வைத்திருந்தான், அது டிக்கோ எப்படி இருக்கிறானோ அதைப் பொறுத்து வழி மாறும். டிக்கோ எப்பொழுதும் சிரிப்பை வரவழைக்கும் கல்லைத் தேடிச் சென்றான். அது சிரிப்பு ரத்தினம் என்று அழைக்கப்பட்டது, மேலும் புல்வெளியில் உள்ள தாவரங்களை சிரிக்க வைக்க அது உதவும்.
“ஓ, நான் அந்த சிரிப்பு ரத்தினத்தை கண்டுபிடிக்க வேண்டும்! அது எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்” என்று டிக்கோ தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொண்டான். அவன் வரைபடத்தை உற்றுப் பார்த்தான். வரைபடம் சிரிப்பு ரத்தினத்தின் இருப்பிடத்திற்குச் செல்லும் வழியைக் காட்டியது. வரைபடம் காட்டுக்குள் சென்றது. டிக்கோ மரங்களுக்கு இடையே ஊஞ்சலாட உதவும் கொடிகளை அணுகினான். “ஹலோ கொடிகளே! நான் இன்று மகிழ்ச்சியான இடத்தில் இருக்கிறேன், அதனால் நான் சீக்கிரமாக செல்ல வேண்டும்” என்று டிக்கோ கொடிகளிடம் கூறினான். கொடிகள் அவனை மரங்களில் வேகமாக ஊஞ்சலாட உதவின.
திடீரென்று, வரைபடம் ஒரு பனிபடர்ந்த காட்டை காட்டியது. டிக்கோவுக்கு குழப்பமாக இருந்தது. “அட! என் வரைபடம் ஏன் மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது?” என்று டிக்கோ யோசித்தான். அவன் வருத்தமாக உணர்ந்தான், அப்போது வரைபடம் வழி மாறிவிட்டது. அப்போது அவன் ஒரு பனி மனிதனை சந்தித்தான், அவன்தான் கிளிம், பனிமனித மந்திரவாதி. கிளிம் ஒரு குளிர்ச்சியான, எப்போதும் உருகாத ஐஸ்கிரீம் கோட்டையில் வாழ்ந்தார்.
கிளிம் ஒரு பனிமனித மந்திரவாதி ஆவார், அவர் ஸ்பார்க்ள்ஸ் மற்றும் ஐஸ்கிரீம் கரண்டிகளைப் பயன்படுத்தி மந்திரத்தை ஏவுவார். கிளிம் தனது நண்பர் டிக்கோவை வரவேற்றார். “என்ன நடந்தது நண்பரே?” கிளிம் கேட்டார்.
“சிரிப்பு ரத்தினத்தை கண்டுபிடிக்க எனக்கு உதவுங்கள்!” டிக்கோ கூறினான். "என் வரைபடம் அடிக்கடி மாறிவிடுகிறது, அதனால் எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.”
கிளிம் சிரித்தார். "இந்த ரத்தினத்தை தேடும் பயணம் மிகவும் கடினமானது. நீங்கள் உங்கள் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். உங்கள் வரைபடம் உங்கள் மனநிலையைப் பொறுத்தது.” கிளிம் சிரித்தார், அவருடைய பனிப்பஞ்சு தாடி சிரித்தது.
டிக்கோவுக்கு கோபம் வந்தது. “என் மனநிலையை கட்டுப்படுத்துவது கடினம்!” அவன் சொன்னான். உடனே கிளிம் அவனுக்கு உதவ முன்வந்தார். "நான் உங்களுக்கு உதவ முடியும்! நான் ஐஸ்கிரீம் கரண்டிகளைப் பயன்படுத்தி மந்திரத்தை செய்யலாம். நீங்கள் அமைதியாக இருக்க பயிற்சி செய்யலாம்.”
கிளிம் ஒரு ஐஸ்கிரீம் கரண்டியால் ஒரு மந்திரத்தை உருவாக்கினார். “உங்கள் மனநிலையை வரைபடம் மாற்றுவதற்கு முன் சரி செய்ய ஒரு பயிற்சி!” அவர் டிக்கோவிடம் கூறினார்.
அடுத்த நாள், டிக்கோ மற்றும் கிளிம் பனி காட்டில் பயணம் செய்தனர். வரைபடம் ஒரு புதிர் பாதைக்கு வழி காட்டியது, அந்த பாதை டிக்கோவின் மனநிலையைப் பொறுத்து மாறியது. அப்போது டிக்கோ ஒரு டிராகனை வரைந்தான், அவனுடைய கற்பனை சக்தியால் அந்த புதிருக்கு தீர்வு கிடைத்தது. கிளிம் டிக்கோவை உற்சாகப்படுத்தினார். “நீங்கள் சிறப்பாகச் செயல்படுகிறீர்கள்!” என்றார். டிக்கோ சிறிது நேரத்தில் கோபத்தை கட்டுப்படுத்த கற்றுக்கொண்டான். உடனே அந்த பனி பாலம் உருகாமல் இருந்தது. டிக்கோவும் கிளிம்மும் சிரிப்பு ரத்தினத்தை நோக்கிச் சென்றனர்.
அவர்கள் சிரிப்பு ரத்தினத்தை கண்டுபிடித்தார்கள்! புல்வெளியில் இருந்த அனைத்து தாவரங்களும் சிரித்தன. டிக்கோவும் கிளிம்மும் சிரித்தார்கள். டிக்கோ சிரிப்பு ரத்தினத்தின் ரகசியத்தை உணர்ந்தான். உண்மையான மகிழ்ச்சி உள்ளிருந்து வருகிறது, ஒரு ரத்தினத்தில் இருந்து அல்ல. டிக்கோ சிரிப்பு ரத்தினத்தை புல்வெளிக்குக் கொடுத்தான், அதனால் அங்கிருந்த அனைத்து தாவரங்களும் சிரிக்க முடிந்தது. டிக்கோவும் கிளிம்மும் எப்போதும் நண்பர்களாக இருந்தனர், ஒருவருக்கொருவர் உதவினர். எப்போதும் சிரித்துக் கொண்டே மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தார்கள்.