வானில் மிதக்கும் தீவுகளில் ஒன்றான மறைக்கப்பட்ட தீவுக்கு வரவேற்கிறோம்! இந்த தீவு, வண்ணமயமான மேகங்களில் மிதக்கும் தீவுகளின் தொகுப்பாகும். ஒவ்வொரு தீவும் ஒரு தனித்துவமான வடிவத்தைக் கொண்டிருந்தன, சில இனிப்பு வகைகளை ஒத்திருந்தன, சில விலங்குகளை ஒத்திருந்தன. சூரிய ஒளி பட்டு, அந்த தீவுகள் எல்லாம் மின்னின. இங்கு, சூசு என்ற நீல நிறத்தில் ஒரு அழகான பூனை வசித்து வந்தது. சூசு ஒரு விசித்திரமான பூனை, ஒரு மாயாஜால பூனை. அவள் தன் வாயால் குமிழ்களை உருவாக்குவாள், அந்த குமிழ்கள் வெடிக்கும்போது பாடல்கள் கேட்கும். ஒவ்வொரு குமிழிலும் ஒரு மெல்லிசை இருக்கும். அவள் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்போது, அவளுடைய ரோமங்கள் வானவில்லின் நிறங்களில் மாறும். அவள் மேக தலையணைகளில் தூங்குவாள். ஒரு நாள், பிரியா, ஃப்ரெடெரிக் மற்றும் வலேரியா ஆகிய மூன்று நண்பர்கள் மறைக்கப்பட்ட தீவில் வந்து இறங்கினர். பிரியா நடனமாடவும், பாடவும் விரும்பினாள், மேலும் பாரம்பரிய கதைகளை விரும்புவாள். ஃப்ரெடெரிக்குக்கு அரசர்களையும், கோட்டைகளையும், வீரர்களையும் பற்றி தெரிந்து கொள்வதில் ஆர்வம் அதிகம். வலேரியா யூனிகார்ன்களையும், மந்திர தந்திரங்களையும், வரைவதையும் விரும்பினாள்.
பிரியா, “இது எவ்வளவு பெரிய தீவு! எனக்கு பாரம்பரிய கதைகள் நினைவுக்கு வருகிறது” என்று ஆச்சரியத்துடன் கூறினாள்.
ஃப்ரெடெரிக், “அங்கு ஒரு பழைய கோட்டை இருக்கிறது போல் தெரிகிறது! நாம் அங்கு சென்று ஏதாவது மறைந்திருக்கிறதா என்று பார்க்கலாம்!” என்றான்.
வலேரியா, “நான் ஒரு மந்திர வார்த்தையை உச்சரிக்கிறேன். அப்போது ஏதாவது நடக்குமா என்று பார்ப்போம்!” என்றாள்.
அப்போது, சூசுவின் குமிழ்கள் பாடுவதை நிறுத்திவிட்டன. தீவின் மேலே இருந்த மேகங்கள் தங்கள் வண்ணத்தை இழந்தன, காற்றில் அமைதி நிலவியது. சூசு வருத்தமடைந்தாள், அவளுடைய ரோமங்கள் அதன் வண்ணங்களை இழக்க ஆரம்பித்தன. குமிழ்கள் இல்லாததால் தீவில் இருந்த அனைவரும் சோகமாக இருந்தனர். பிரியா, ஃப்ரெடெரிக் மற்றும் வலேரியா ஆகியோர் சூசுவை சந்தித்தனர்.
“சூசு, ஏன் குமிழ்கள் பாடுவதில்லை?” என்று கேட்டாள் பிரியா.
“எனக்குத் தெரியவில்லை!” என்று வருத்தத்துடன் பதிலளித்தாள் சூசு. “என் குமிழ்கள் பாடவில்லை, அதனால் நான் மிகவும் சோகமாக இருக்கிறேன்.”
“கவலைப்படாதே சூசு, நாங்கள் உனக்கு உதவுவோம்!” என்றான் ஃப்ரெடெரிக்.
வலேரியா சிரித்துக்கொண்டே, “நாம் ஒரு சாகசத்தை மேற்கொள்வோம்!” என்றாள்.
அவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து சூசுவின் குமிழ்களை ஏன் பாட முடியவில்லை என்பதைக் கண்டுபிடிக்க ஒரு பயணத்தைத் தொடங்கினர். ஃப்ரெடெரிக்கின் ஆலோசனைப்படி அவர்கள் ஒரு பழைய கோட்டைக்குச் சென்றனர். கோட்டையில், அவர்கள் சில விசித்திரமான சின்னங்களைக் கண்டார்கள். பிரியா, அந்தக் கதையை நினைவு கூர்ந்தாள், “இந்த சின்னங்கள், பழைய காலத்து மாயாஜால கதைகளில் வருவது போல் இருக்கிறது.” என்றாள். வலேரியா, ஒரு மந்திர எழுத்தை உச்சரித்து, அவர்களுக்கு உதவ ஒரு சிறிய ஒளியை உருவாக்கினாள். அந்த ஒளி, மறைக்கப்பட்ட தீவு முழுவதும் அவர்களை அழைத்துச் சென்றது. அவர்கள் அனைவரும் அந்த ஒளியைப் பின்தொடர்ந்து ஒரு குகைக்குள் நுழைந்தனர்.
குகைக்குள், அவர்கள் ஒரு குறும்பான குட்டி தேவதையை சந்தித்தனர். அந்த தேவதை சூசுவின் பாடல்களைக் கேட்டு பொறாமை கொண்டிருந்தது. அந்த தேவதை, சூசுவின் மந்திரத்தின் ஆதாரத்தை ஒளித்து வைத்திருந்தது. குகைக்குள் இருந்தபோது, பிரியா தேவதையின் கவனத்தை ஈர்க்க ஒரு கதையைச் சொல்லத் தொடங்கினாள். ஃப்ரெடெரிக், தேவதையின் பொறிகளைத் தவிர்த்துச் செல்ல ஒரு உத்தியை வகுத்தான். வலேரியா, ஒரு அழகான சித்திரத்தை வரைந்து, தேவதையின் கவனத்தை திசை திருப்பினாள். அப்போது, ஃப்ரெடெரிக் தேவதையின் மறைவிடத்திற்குச் சென்று சூசுவின் மந்திர ஆதாரத்தைக் கண்டுபிடித்தான்.
சூசுவின் மந்திரம் மீண்டும் வந்ததும், குமிழ்கள் மீண்டும் பாட ஆரம்பித்தன. வானவில்லின் நிறங்கள் மீண்டும் அவளுடைய ரோமங்களில் தோன்றின. தேவதை, தான் செய்த தவறை உணர்ந்து, மன்னிப்பு கேட்டது. அவர்கள் அனைவரும் நண்பர்களாகி, ஒன்றாகப் பாடி, ஆடி மகிழ்ந்தனர். சூசு, பிரியா, ஃப்ரெடெரிக் மற்றும் வலேரியா ஆகியோருக்குள் ஒரு சிறப்பு நட்பு உருவானது. அனைவரும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து, மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர். அப்போது, பிரியா சொன்னாள், “நண்பர்களாக இருப்பது எவ்வளவு முக்கியம்!”
ஃப்ரெடெரிக் தலையசைத்து, “உண்மைதான்! ஒருவருக்கொருவர் உதவுவது மிகவும் சிறந்தது!” என்றான்.
வலேரியா சிரித்துக்கொண்டே, “நம்மால் எதையும் சாதிக்க முடியும்!” என்றாள்.
சூசு மகிழ்ச்சியுடன் சிரித்து, “உங்கள் அனைவருக்கும் நன்றி! நீங்கள் என் சிறந்த நண்பர்கள்!” என்றாள்.