Gökyüzünde yüzen, renkli gökkuşağı köprüleriyle birbirine bağlanan Adaların üzerinde bir zamanlar, sihirli bir diyar vardı. Burası, hayallerin ve kahkahaların havada uçuştuğu, herkesin kalbinin mutlulukla dolduğu bir yerdi. Burada, kırmızı mı kırmızı, sevimli mi sevimli, kucaklaşmaları çok seven minik bir robot olan Ay Botu Boop yaşıyordu. Boop'un minik antenleri, uyuyan çocukların en tatlı hayallerini toplar, onları dağınık uzay tozundan dilek tozu yapardı. Bir gün Boop, heyecanla zıpladı. "Bip bip!" diye seslendi, "Gök Ada'ya mutluluk getirme zamanı!"
Boop, Gök Ada'ya doğru yola çıktı. Yolda, dönerken 'vıııp' diye ses çıkaran, rengarenk serpilere sahip, en komik şakaları yapan, neşeli mi neşeli Uçan Çörek Dizzy ile karşılaştı. "Selam Boop!" dedi Dizzy, "Nereye böyle aceleyle?" "Bip bip!" diye yanıtladı Boop, "Dostluk Festivali'ne gidiyorum!" Dizzy kahkahalarla, "Harika! Ben de en iyi şaka yarışmasına katılacağım!" dedi.
Beraber yol alırken, parıldayan miğferi ve hazineye yaklaştığında parıldayan boynuzuyla tanınan cesur Denizatı Şövalyesi Noodle'a rastladılar. Noodle, sihirli bir taç bulma görevindeydi. "Selam arkadaşlar!" dedi Noodle. "Ben de Dostluk Festivali'ne gidiyorum!"
Birlikte Gök Ada'ya doğru yol aldılar. Gökkuşağı köprülerinden geçerken, her biri festival için heyecanlanıyordu. Boop, en güzel rüyaları toplayıp dilek tozunu hazırlamayı, Dizzy en komik şakalarını anlatmayı, Noodle ise en değerli tacı bulmayı hayal ediyordu. Herkes için sihirli ayakkabılar (Azal'a özel), Dizzy için en iyi şaka ödülü, ve dostlukla dolu bir festivali bekliyorlardı.
Gök Ada'ya vardıklarında, her yer neşeyle doluydu. Özellikle de pembe tüylü bir unicornu olan küçük Amelia, festivalin tadını çıkarıyordu. Herkesin hayallerini süsleyen, sihirli ışıklarla parıldayan gök ayakkabıları dağıtıldı. Bu ayakkabılar, Azal'ın sevdiği gibi, serpiştirmelerle süslenmişti ve çocukların eğlenceli anlar geçirmesini sağlıyordu. Ama bir anda, bir şeyler ters gitmeye başladı. Gök ayakkabılarındaki parıltılar yavaş yavaş kayboluyor, ayakkabılar solmaya başlıyordu! Noodle'ın boynuzu parlamaya başladı. "Bir sorun var!" dedi Noodle, "Parıltılar kayboluyor! Bunu araştırmalıyız!"
Üç arkadaş, kaybolan parıltıların izini sürmeye başladılar. İzler onları karmaşık bir labirente ve karanlık bir buluta götürdü. Boop, gözlerinden yıldız kümeleri projeksiyonu yaparak yolu aydınlattı. Dizzy, labirentten dönerek hızla geçti. Noodle'ın parıldayan boynuzu gizli geçitleri bulmalarına yardımcı oldu. Yolda, kötü bir büyünün havada asılı olduğunu fark ettiler.
Gizemi çözmek için çabalarken, dostluklarının gücünü keşfettiler. Sonunda, parıltıların kaynağını buldular: Mutluluktan hoşlanmayan, her şeyden şikayet eden, bir grup kötü örümcek tarafından korunan (Amelia'yı üzmemek için direk bahsetmedik) aksi bir bulut. Bulut, tüm mutluluğu kıskanıyordu ve parıltıları çalmıştı.
Arkadaşlar, bulutu neşelendirmek için harekete geçti. Boop, çocukların en güzel hayallerini paylaştı. Dizzy, en komik şakalarını anlatarak kahkahalar attırdı. Noodle ise gücü ve cesaretiyle buluta destek oldu. Yavaş yavaş, aksi bulutun yüzünde bir gülümseme belirdi. Kalbi yumuşayan bulut, çaldığı parıltıları geri verdi ve gök ayakkabıları yeniden parlamaya başladı!
Festival, daha da büyük bir coşkuyla devam etti. Dizzy, en iyi şaka yarışmasını kazandı. Herkes, arkadaşlığın gücünün her şeyi yenebileceğini öğrendi. Mutlu sonla, harika gök ayakkabıları ve havai fişeklerle dolu bir partiyle kutladılar. Herkes, dostluğun en büyük hediye olduğunu anlamıştı.