Derinlerde, hiç kimsenin daha önce görmediği bir şehir vardı. Bu şehir, Denizaltı Şehri olarak biliniyordu ve her tarafı ışıltılı, renkli mercanlarla ve parıldayan balıklarla doluydu. Şehrin kalbinde, "Twinkle Şatosu" vardı. Şato, gökkuşağı renklerinde parıldayan, 143 odalı sihirli bir yerdi. Odaları her gün farklı yerlere taşınır ve kuleleri her gece ninni söylerdi. Üstelik, şatonun etrafında su yerine, sıvı yıldızlarla dolu bir hendek bulunurdu. Şatonun üzerinde, bulut ejderhaları ailesi yaşıyordu. Bu ejderhalar, gökyüzünde dans eder ve şehre neşe getirirdi.
Ying, şatonun yakınında yaşayan, ejderhalara bayılan ve geleneksel hikayeler dinlemeyi seven 11 yaşında bir kızdı. Ying'in en sevdiği şeylerden biri, şatonun kulelerini çizmekti. Diego ise futbol oynamayı ve keşfetmeyi seven, 6 yaşında enerjik bir çocuktu. O da Ying gibi, Denizaltı Şehri'nde yaşıyordu ve geleneksel oyunlar oynamayı çok severdi.
Bir gün, Ying ve Diego oyun oynarken, gökyüzüne baktılar. Şaşkınlıkla gözleri büyüdü! Yıldızlar kayboluyordu. Önce birkaçı, sonra birçoğu... Gökyüzü yavaş yavaş kararmaya başladı. "Bu çok garip!" dedi Ying, çizim defterini sıkıca tutarak. "Yıldızlar nereye gidiyor?"
Diego, "Bunu öğrenmeliyiz!" dedi, heyecanla zıplayarak. "Hemen bir şeyler yapmalıyız!"
Tam o sırada, pembe renkli, kocaman yaprakları olan, yürüyen ve konuşan bir bitki olan Yonca beliriverdi. Yonca, "Merak etmeyin çocuklar, ben size yardım edebilirim!" dedi, yaprakları güneşten gelen ışıkla parıldayarak. Yonca, ormandaki diğer bitkilerle konuşabiliyordu ve onların fısıltılarını duyabiliyordu. Yonca'nın üzerinde her gün farklı bir çiçek açardı ve yaprakları geceleri parıldardı.
Bir de, yumuşacık tüylerden yapılmış, yatakların altında yaşayan, eğlenceli hikayeler anlatan bir canavar olan Mop vardı. Mop, kaybolan çorapları toplayıp eşleştirir ve yumuşak tüyleriyle herkesi rahat ettirirdi. Mop, "Yıldızların kaybolması, Denizaltı Şehri için iyi bir şey değil. Onlar, şehrin dengesini sağlıyor." dedi, tatlı sesiyle.
Ying, Diego, Yonca ve Mop, yıldızların nerede olduğunu bulmak için bir araya geldiler. Bir keşif yolculuğuna çıktılar! İlk önce, Ying çizim defterini çıkardı. Çizim yeteneğiyle, yıldızların en son nerede görüldüğünü gösteren bir harita çizdi.
Harita onları, derinlerdeki gizli bir mağaraya götürdü. Mağara, mercan kayalıklarının arasında, gizlice saklanıyordu. Diego, mağaranın girişini bulmak için futbol becerilerini kullandı, topu kayalıkların arasından geçirerek gizli bir geçidi açtı.
Mağaranın içinde, parıldayan yıldızların tutulduğu bir oda buldular. Yıldızlar, bir sihirli kafeste hapsedilmişti. Odanın ortasında, karanlık bir enerji yayılan bir nesne duruyordu. Bu, yıldızları çalan gizemli bir şeydi. Yonca, bitkilerle konuşarak bu nesnenin, yıldızların ışıltısını emdiğini öğrendi.
Mop, yumuşak tüylerinden bir demet hazırladı. "Bu tüyler, enerjiyi emebilir!" dedi. "Bu tüyleri kullanarak, yıldızların enerjisini geri kazanabiliriz!"
Hep birlikte çalışmaya başladılar. Ying, en sevdiği ejderha çizimleriyle kafesi süsledi. Diego, futbol becerilerini kullanarak kafesi korudu. Yonca, büyülü bitkilerinden topladığı özlerle, Mop'un tüylerini güçlendirdi. Mop'un tüyleri, yıldızların enerjisini emerek parlamaya başladı.
Yavaşça, yıldızların ışıltısı geri gelmeye başladı. Kafes kırıldı ve yıldızlar gökyüzüne geri döndü. Denizaltı Şehri yeniden ışıl ışıl oldu. Her yer, yıldızların parıltısıyla doldu. Gökyüzü yeniden masmavi oldu.
Ying, Diego, Yonca ve Mop, birlikte çalışmanın ve arkadaşlığın gücünü öğrenmişlerdi. Yıldızları geri getirdikleri için çok mutluydular. Hepsi şatoya döndüler, ve gökyüzünde yeniden parıldayan yıldızlara bakarak, daha nice maceralara atılacaklarına söz verdiler. Ying çizim defterini çıkardı ve yeni bir resim çizdi: Dört arkadaşın, gökyüzünde parıldayan yıldızlarla birlikte gülümseyerek dans ettikleri bir resim.