Tiko, yaprak şapkalı bir orman kaşifi kaplan, zümrüt yeşili gözleri ve her zaman gülümseyen bir ağzıyla, devasa bir robot fabrikasında dolanıyordu. Elinde bir hazine haritası vardı. Bu harita, onu, mutluluğu getirdiği söylenen Kayıp Kahkahalı Taş'ı bulmaya götürecekti. Fabrika, her biri tuhaf bir amaç için tasarlanmış robotlarla doluydu. Arthur'un şövalye ve kalelerle ilgili sevdiği hikayeleri düşündüğü gibi, burası da bir tür mekanik şövalyeler ve kaleler dünyasıydı. Metal kokusu, yağ ve dönen dişlilerin sesi buradaydı. Tiko, orman kaşifi kimliğine rağmen, biraz tuhaf görünüyordu ama yine de kararlılıkla ilerliyordu.
Derken, 'bip' sesleriyle konuşan ve kocaman sarılmaları seven minik bir Ay Robotu olan Boop ile tanıştı. Boop'un anteni, uyuyan çocukların rüyalarını yakalar ve gözlerinden yıldız takımyıldızları yansıtabilirdi. Boop, arkadaşlık ve dostlukla çalışan, ay ışığıyla çalışan bir robottu. Yvonne'un prenseslere olan sevgisi gibi, Tiko ve Boop'un bu macerası da bir peri masalı gibiydi, kahramanlar gibi… Harita, Tiko'nun ruh haline göre değişiyordu. Bazen karmaşık, bazen eğlenceli rotalar çiziyordu.
Fabrikanın içinde ilerlerken, robotların robot yaptığı, vidaları sıraladığı ve parçaları test ettiği bölümlere rastladılar. "Bu inanılmaz!" diye bağırdı Tiko, haritaya bakarak. Harita, bir sonraki rotayı gösteriyordu. Ama, yol karmaşıktı, bir labirent gibiydi. Tiko, haritasına baktı, "Sıra dışı bir yer burası," dedi. "Ama pes etmek yok!" Boop ise, "Bip, bip, evet!" diye karşılık verdi. Harita, aniden değişti ve yolun engebeli olduğu bir bölgeye yöneldi. İlk başta biraz şaşırdılar ama vazgeçmediler.
Ortalıkta yankılanan vızıldayan seslerle, karmaşık bir mekanik labirentte yolculukları başladı. Harita, biraz yaramaz hissederek onları farklı yönlere yönlendirmeye başlamıştı. İçinde, dar yollar, çöken köprüler ve zorlu bilmeceler bulunan bir maceraydı. Harita bir anda değişti ve daha önce hiç görmedikleri bir yöne doğru işaret etti. "Ne oluyor?" diye sordu Tiko, merakla. Boop, "Bip, bip?" diyerek yanıtladı, şaşkınlığını belli etti. Onlar bu garip labirentte yol alırken, bir grup aksi bakım robotuyla karşılaştılar. Bu robotlar, işlerinin aksamasından hiç hoşlanmıyordu.
Tiko ve Boop, bir anda birbirlerinden ayrıldı. Boop labirentin içinde kayboldu. Tiko, Boop'u bulmak için harekete geçti. "Boop! Neredesin?" diye bağırdı. Ama sadece dönen dişlilerin ve Boop'un uzaktan gelen 'bip' seslerinin yankısını duyabiliyordu. Karar vermeleri gerekiyordu ve birlikte hareket etmeleri lazımdı. Harita, bu sefer daha da karmaşıklaşmıştı, sürekli değişiyordu, Arthur'un hiç sevmediği bir durum gibiydi, kaybolmaktan hoşlanmazdı. Ama Tiko, kararlılığı ve fabrika içindeki tellere (bir nevi ağaçların dalları gibi) konuşma yeteneği sayesinde doğru yolu bulmaya çalıştı. Boop'un yıldız takımyıldızlarını yansıtma yeteneği, onlara yön bulmada yardımcı olabilirdi. Yine de, tartışmamaları gerekiyordu. Çünkü Yvonne, tartışmaları hiç sevmezdi.
Tiko, gülme bitkilerini ve Boop'un rüya okuma yeteneklerini kullanarak, Boop'u labirentin kalbinde buldu. Birlikte son bilmeceyi çözdüler ve Kayıp Kahkahalı Taş'ın yerini keşfettiler. Taş sandıkları gibi değildi; bir mücevher değil, arkadaşlığın gücünü artıran bir cihazdı. Onu etkinleştirdiklerinde, tüm fabrika neşeyle aydınlandı. Bakım robotları daha arkadaş canlısı oldu ve fabrikanın atmosferi değişti. Tiko ve Boop, birlikte çalışmanın gerçek değerini öğrendiler. Öğrenme noktası doğrudan söylenmedi, ama onların eylemleri ve fabrikanın dönüşümüyle ima edildi.
Fabrikada her şey değişmişti, insanlar gülüyor, robotlar birbirlerine yardım ediyor ve her yer ışıl ışıldı. Tiko ve Boop, maceranın sonunda, daha da yakınlaştı. "Benim için de çok eğlenceliydi," dedi Tiko. Boop, "Bip, bip, dostluk harika!" dedi. Ormana geri döndüler, deneyimleriyle sonsuza dek birbirlerine bağlı kaldılar.
Sonunda, ormana geri döndüler. Tiko, her zaman topladığı komik şekilli taşlara baktı ve bazen en büyük hazinelerin beklediğiniz gibi olmadığını fark etti. Bu an, Yvonne'un prenses masallarında hissettiği gibi, mutlu ve heyecan vericiydi. Kahkahalı Taş, onlara sadece mutluluğu değil, aynı zamanda dostluğun gücünü de öğretmişti. Ve onlar, bu dersi asla unutmayacaklardı. Böylece, Tiko ve Boop'un Kahkahalı Taş macerası, hem kahkaha dolu hem de kalpleri ısıtan bir hikaye olarak tarihe geçti.