Bir zamanlar, yemyeşil çimenlerin ve renkli çiçeklerin arasında gizlenmiş bir Bahçe vardı. Bu Bahçe, sıradan bir bahçe değildi; gizli bir geçide ev sahipliği yapıyordu. Bu geçit, Noah ve Frederick adlı iki çocuğun keşfetmeyi çok sevdiği bir kapıydı.
Noah, hayvanları ve doğayı seven on yaşında meraklı bir çocuktu. Ağaçların gölgesinde saklanan sincaplara bakmaktan, kuşların cıvıltılarını dinlemekten ve ormanın derinliklerini keşfetmekten hoşlanırdı. Frederick ise on iki yaşında, krallara, şatolarra ve şövalyelere hayran, eski zamanları öğrenmeyi seven bir çocuktu. Kitap okumaya ve tarihi hikayeleri dinlemeye bayılırdı.
Bir gün, Noah ve Frederick, Bahçe'de saklı bir geçit buldular. Geçit, turuncu bir ışıkla parlıyordu ve sanki onları davet ediyordu. “İçeri girmeye ne dersin?” dedi Noah, gözleri heyecanla parlayarak. “Burada bir şeyler var,” diye cevap verdi Frederick, merakla etrafa bakınarak. İkisi de cesaretlenerek, parıldayan geçitten içeri adım attılar.
Aniden, kendilerini Napland'de buldular. Napland, devasa, kabarık yastıkların dağları, sıcak süt nehirleri ve rüya bulutlarından yapılmış bir gökyüzü olan sıra dışı bir yerdi. Napland’in gökkuşağı renkli yamaçları, yumuşak yün yatakların üzerinde kıvrılan tatlı rüyalar gibiydi. Burası, Kral Snoozle'ın hüküm sürdüğü yerdi. Kral Snoozle, turuncu bir pelerin giymiş ve uyku tozunu serpen büyülü bir asa taşıyan, uyumaya meraklı, rahatlatıcı bir kraliçeydi.
Kraliçe Snoozle, onları nazikçe karşıladı. “Hoş geldiniz, sevgili çocuklar,” dedi, sesi bal gibi tatlıydı. “Ben Kraliçe Snoozle. Napland'e hoş geldiniz.” Kraliçenin tahtı, rüya bulutlarından yapılmıştı ve tacı da aynı şekildeydi. Kraliçenin varlığı, Napland'i daha da huzurlu ve rahatlatıcı yaptı. Noah ve Frederick, Kraliçe Snoozle'ın varlığından büyülendiler.
Kraliçe Snoozle, onlara Napland'in gücünü anlattı. “Burada, her şey uyku ile yönetilir. Ben, uyku tozumu serpip, herkesin huzurlu rüyalar görmesini sağlarım.” dedi. “Ama…” Kraliçe’nin yüzü aniden endişeyle gölgelendi. “Uyku tozumuz azalmaya başladı ve Napland'de bir şeyler ters gidiyor.”
Kraliçe Snoozle, asasının uyku tozunun tükenmekte olduğunu söyledi. Bu durum, huzurlu Napland'in dengesini bozmuştu. Hayvanlar uyuyamıyor, rüyalar kabuslara dönüşüyordu. Noah ve Frederick, Kraliçe'ye yardım etmeye karar verdiler. “Size yardım etmek istiyoruz!” dedi Noah, cesaretle. Frederick ise, “Biz eski zamanları ve bilmeceleri severiz, belki çözüm bulabiliriz,” diye ekledi.
Kraliçe Snoozle, rüya bulutlarından yapılmış tacından bir bilmece sundu. “Gizli bir korulukta, sadece rüyalarda açan bir Ayçiçeği var. Onu bulursanız, Napland'in huzurunu geri getirebilirsiniz.” dedi. Bilmece, Napland'deki herkes için bir umut ışığıydı.
Noah'ın doğaya olan sevgisi ve Frederick'in eski zamanlara olan ilgisi, bu görevde çok önemli olacaktı. Noah, hayvanların ve doğanın dilini anlıyordu. Frederick ise, eski zamanlara ait bilmeceleri çözebiliyordu. İkisi birlikte, Ayçiçeği'ni bulmak için yola koyuldular.
Noah ve Frederick, Napland'in rüyalarla dolu ormanlarında ilerlediler. Noah, ormanın içindeki hayvanlarla konuşarak, onlardan yardım istedi. Sevgi dolu bir baykuş olan Rüya Baykuşu onlara yol gösterdi. Frederick ise, Kraliçe'nin verdiği bilmeceyi çözmeye çalıştı. Bilmece, Ayçiçeği'nin yerini gösteriyordu.
Yolculukları boyunca, Napland'in rüyaları değişmeye başladı. Bazı rüyalar eğlenceli ve neşeliydi, bazıları ise ürkütücü ve karanlıktı. Ancak Noah ve Frederick, birbirlerine destek olarak ve yeteneklerini birleştirerek, tüm zorlukların üstesinden geldiler. Noah'ın doğa bilgisi ve Frederick'in bilmece çözme yeteneği, onları Ayçiçeği'ne yaklaştırdı.
Sonunda, Rüya Baykuşu'nun rehberliğinde, Ayçiçeği'nin büyüdüğü gizli koruluğa ulaştılar. Ayçiçeği, ay ışığı gibi parlayan, eşsiz bir çiçikti. Frederick, Ayçiçeği'ni nasıl toplayacaklarını anlamak için bilmeceyi tekrar inceledi. Noah ise, korudaki hayvanlardan yardım istedi.
Birlikte çalışarak, Ayçiçeği'ni topladılar ve Kraliçe Snoozle'a geri getirdiler. Kraliçe Snoozle, Ayçiçeği'nin uyku tozunu kullanarak asasını yeniden doldurdu. Napland'in huzuru geri geldi. Hayvanlar yeniden uyumaya başladı, rüyalar tatlılaştı.
Noah ve Frederick, Napland'den ayrılırken, Kraliçe Snoozle onlara teşekkür etti. “Sizin gibi arkadaşlara sahip olduğum için çok şanslıyım,” dedi. “Unutmayın, farklı yetenekler ve dostluk, her zorluğun üstesinden gelmenizi sağlar.”
Noah ve Frederick, Bahçe'ye geri döndüler. Artık, Napland'in sırlarını biliyorlardı ve dostluğun gücünü anlamışlardı.